W rejonie miasteczka Sienno w okresie powstania styczniowego przemieszczały się powstańcze oddziały (głównie Czachowskiego i Kononowicza) oraz wojska rosyjskie. W pobliżu dochodziło do potyczek (Grabowiec, Lipsko, Tarłów, Bałtów, Rzeczniów, Boria, Jeziórka). Sienno gościło u siebie płk. Dionizego Czachowskiego, naczelnika wojennego województwa sandomierskiego, który dotarł tu w godzinach porannych, w uroczystość Bożego Ciała 4 czerwca 1863, aby w godzinach wieczornych wyruszyć z oddziałem na pola walki pod Bukownem, Rusinowem, Rudą i Niekłaniem.
Do Sienna dotarł też oddział gen. Bosaka, po przegranej bitwie pod Bodzechowem 16 grudnia 1863 r.
W Siennie, w okresie powstania styczniowego, za przyzwoleniem Rosjan, zorganizowany był powstańczy szpital, który prowadził doktor Bukowiecki. Na leczenie zwożono rannych powstańców m.in. z walk pod Rzeczniowem, potyczek pod Borią i Jeziórkami. E. Fajkosz (Powstanie styczniowe w świetle ksiąg stanu cywilnego [w:] Rocznik Świętokrzyski t. II 1971), w oparciu o raporty w aktach Naczelnika Wojennego Guberni Radomskiej, podaje, że w szpitalu w Siennie 6 czerwca 1863 r. przebywało na kuracji 7 powstańców (Aleksander Kapłański, Alojzy Dudziński, Eustachy Pietruski i Jan Śliwiński - z Galicji, Józef Różyński z gub. radomskiej, Ferdynand Jabłoński z gub. augustowskiej i Józef Wysocki z gub. płockiej). Później w tym lazarecie, na dłuższym leczeniu, był m.in. ciężko ranny ppor. Marcin Kwiatkowski, który towarzyszył Czachowskiemu w jego ostatniej walce pod Jaworem Soleckim w dniu 6 listopada 1863 r.
Wg dokumentów ASC Sienno (Księga Zgonów rok 1863, akt 110) po bitwie stoczonej przez wojska rosyjskie z powstańcami polskimi 16 grudnia 1863 r. z pobojowiska pomiędzy wsiami Bodzechowem a Dębową Wolą zostali przewiezieni do Sienna, i tu pochowano 4-ch powstańców (Antoni Wielobycki, syn obywatelski z powiatu opoczyńskiego; Franciszek Michalski, pochodzący ze Słupi Nowej; Białecki, mający pochodzić z Opatowa; oraz jeden nieznany z imienia i nazwiska).
Na cmentarzu parafialnym zachowały się mogiły: Jana Zawalla i Władysława Kamieńskiego, uczestników powstania 1863 r. Była też mogiła weterana styczniowego, Józefa Cieśli, ojca Adama Wiktora - posła RP w latach 1918 - 1922.
1. Mogiła Jana Zawalla
Mogiła weterana 1863 r. Jana Zawalla na cmentarzu w Siennie
Wchodzimy na cmentarz pierwszą bramą (od strony miasta), po 10 m skręcamy w prawo. Po ok. 30 m, po lewej stronie alei, dobrze zauważalny grobowiec: GRÓB / RODZINY / ZAWALLÓW
Na czole grobowca z płyt piaskowca, po prawej stronie, utworzona tablica nagrobna, na której wykuto napis:
† Ś. P. / JAN JOACHIM ZAWALL / WETERAN Z POWSTANIA / 1863 R. UR. DN. 1.IX -1847 R / ZM. DN. 3.V. - 1926 R. / PROSI O WESTCHNIENIE / DO BOGA
Tablica nagrobna weterana 1863 r. Jana Zawalla.
Jan Joachim Zawall urodził sie 1.IX.1847 r. w Siennie. Brał czynny udział w Powstaniu. Podczas walk odwrotowych po klęsce opatowskiej, został ujęty do niewoli w boju pod Małacentowem dn. 22.II.1864 r. co podawał w raporcie Wojenny Naczelnik Powiatu Kieleckiego mjr Bentkowski (AP Kielce, z. 21, s. 38, k.143). Za "długie przebywanie w szajce powstańczej", skazany na dożywotni pobyt na Syberii (Z. Strzyżewska - Zesłańcy Powstania Styczniowego z Królestwa Polskiego, str. 153, poz/ 174 lista 8:574). W wyniku carskiej amnestii, po 10-ciu latach, powrócił z zesłania. Wstąpił w związek małżeński ze Stanisławą z Czerwonaków, miał pięcioro dzieci. W niepodległej Polsce, po przeprowadzonej weryfikacji, został wprowadzony do Imiennego Wykazu Weteranów Powstań Narodowych 1831, 1848 i 1863 roku ... (Dz. Personalny Min. Spraw Wojskowych nr 10 / 1921, poz. 2620), otrzymał honorowy stopień wojskowy - podporucznik weteran 1863 r. oraz dożywotnią stałą pensję należną weteranom powstań.
Zmarł w Siennie dnia 3.V.1926 r. Został pochowany na miejscowym cmentarzu.
góra strony
2. Mogiła Władysława Kamieńskiego
Mogiła Władysława Kamieńskiego, uczestnika powstania 1863 r.
Od pierwszej bramy cmentarnej idąc aleją ok. 30 m, i ok. 20 m w prawo, znajdujemy kamienny nagrobek Władysława Kamieńskiego. Na podstawie (w formie sarkofagu) postawiony ozdobny kamienny krzyż (jedno ramię uszkodzone), na którym wsparta jest rzeźba anioła. Na ścianie sarkofagu wykuty (obecnie słaboczytelny) napis:
D.O.M. / Tu spoczywają zwłoki ś.p. / WŁADYSŁAWA KAMIEŃSKIEGO / kóry przeżywszy lat 40 / przeniósł się do wieczności dnia 29 Sierp. 1863 r. / dla Cierpień w życiu ma prawo do / Modlitwy
Tablica nagrobna Władysława Kamieńskiego, uczestnika powstania 1863 r.
Brak jest jednoznacznych dowodów, że śmierć 40-letniego Władysława Kamieńskiego w sierpniu 1863 r. była wynikiem wydarzeń powstania styczniowego. Wprowadzono na podstawie lokalnej tradycji oraz informacji podanej w albumie -
Powstanie styczniowe w regionie lipskim.
Wprowadzono 4.05.2014 r. korzystając
z informacji "Życia Powiśla" nr 4/2013(53)
oraz albumu "Powstanie styczniowe
w regionie lipskim" Lipsko, ( r. 2013)
góra strony
ostatnia aktualizacja:
6-05-2014 , 10:26
